ආදරය ....

මා කවුද 
කවුරුන් හෝ 
පවසන්න මට 
ඔහුගේ ආදරය තුල 
මා මියැදෙන්න පෙර .....

ඈ කොහිද 
කවුරුන් හෝ 
සොයා දෙන්න මට 
ඔහුගේ ආදරය තුල 
මගහැරෙන්නට පෙර .....

මේ උමතුව 
කවුරුන් හෝ 
වටහා දෙන්න මට 
මියගිහින් මා 
අමරණිය වන්න පෙර ..... "මගේ ආදරය"

භූමිකාව .. ???

අපි කවුරුත් පරණ රගහලක ... 
මිනිස්සු තෙරපිලා.. හිටගෙන..
කීපදෙනෙක් බැල්කනියේ .. 
මටත් සිට් එකක් තියෙනවා .. 
ගැලරියේ නම් තමයි .. 
එත් එතන හොදයි .. 

තිරය ඇරෙනවා 
නළුවෝ රගපානවා .. 
එක එක ජවනිකා 
එකකට එකක් ගැලපෙන්නේ නැති  
කිසිම හරයක් නැති 
හිනාවෙන්නද අඩන්නද කියල තේරෙන්නේ නැති .. 
අමුතු ජවනිකා 

සමහරක් අමු අමුවේ පරණ කොපි .. 
එත් දැන් දැන් නම් 
බොහොමයක් අලුත්ම අලුත් 
පෙර නොදුටු විරූ ඒවා .. 

මේක ඇතුලේ රස්නෙයි .. 
මේවට ඔලුව විකාරයි .. 

කට්ටියක් නම් පැත්තකට වෙලා 
හුරේ දානවා 
හතිදාගෙන  අත්පුඩි ගහනවා 
මැද්දට පැනලා සින්දුත් කියනවා 
තේරිලාද  මන්දා ... 

තවත් අයිනක කට්ටියක් 
නළුවෝ ටික හම ගහනවා 
මඩ ගහනවා ..
හූ කියනවා ..
"විචාර " පවා ලියනවා .. !!
"බැහැපල්ලා වේදිකාවෙන් 
දියල්ලා අපට රගපාන්න ".. 
උන්නම් වලියට වගේ 
කොහොම හරි පොර කාලා 
උනුත් නගිනවා වේදිකාවට .. 

"ඔව්"  ඒ වෙදිකාවටම තමයි 
වෙනස් විදියකට  රගපානවා 
"ඔව් ඔව්" ! ඒ නාට්‍යයම තමයි .. 

මට නම් දැන් එපා වෙලා 
කේන්ති යනවා මුන් එක්ක 
කඩලා දාන්න හිතෙනවා 
මේ බහුබූත වේදීකාව 
හදන්න හිතෙනවා අලුත් එකක් 
ලියන්නත් හිතෙනවා 
අලුත් තිර පිටපතක් 
අලුත් නළුවොත් අරන් 
රගපාන්නත් හිතෙනවා .. 

ඒත් ...
හිත හිත ඉන්න අස්සේ 
මාස් පඩිය ලැබෙනවා .. 
මේ පාර හොද සීට් එකක් ගත හැකි වගේ .. 
ඔක්කොම අමතක කරලා .. 
මම ආයේ ඉස්සරහ බලාගන්නවා  .. 
"නාට්‍යය සවුත්තු උනත් රගහල තාම හොදයි .. "
මම හිත හදාගන්න හදනවා 
"අඩුම ගානේ මගේ පුටුව හරි හොදයි .."
මම ටිකක් තදින් හිතට කියනවා 
"මම නැති උනාට කවුරුහරි මේක හදයි මනුස්සයෝ .. !!!! "
සිතත් ගොළු වුනා .. හ්ම්ම්ම්..  සදහටම වගේ තමයි ......

නිර්මාණය ....

නිරුවත් සිතුවිල්ලක් 
සුමුදු සලුපිළියෙන් සරසා 
නෙත් කලු වර්ණ ගන්වා 
කඩතොලු වසා... සුසුදු වත්සුනු තවරා ..
දනන් සිත් පිනවන 
ගීයක්ව ලියවී ...
අත්පොළසන් මැද්දේ 
ගැයෙයි කරළියක ... අවසන.. 
විසිර යති සැවොම තුටින 
පෙම්වතුන් එක්වන අවසානයක් දැක 
උපන් ගෙයි මියැදුන 
අව්‍යාජ සිතුවිල්ල 
නොදැක නොවිඳ .. හිස් සිතින 

(දුටු තැන ගසන්නට ගෙනා 
ගල් මුගුරු ද සඟවගෙන  )


.

නුඹේ ගමන අයාලේ ...

ඇසුරු සැනින් 
හැම මොහොතකම 
නැවතිල්ලක් නැතුව 
නුඹ රස්තියාදුවේ .. 
නුඹේම ලෝකෙක
නුඹ කැමති මාවතක
නුඹ කැමති මොහොතක 
නුඹට ඕන විදියකට ..
නුඹේ ගමන අයාලේ 
තරහත් යනවා මට 
නුඹත් එක්ක 
සමච්චලේට හිනාවෙන විදියට
නුඹ මගේ , 
"සමාජ සම්මත" ගමනට
එකම එක දවසකට 
නුඹ මම වෙලා 
මම නුඹ වුනානම් 
එදාට තේරෙයි නුඹට 
මේ "සාර්ථක, යහපත්" සමාජයෙන් 
සඟවන්න නුඹේ සසල බව 
මම විඳින වේදනාව .. 
.................................
දැන් මේ මොහොතෙත් 
නුඹ දුවලා 
මේ ලෝකේ මම යන්න ආසම තැනට ... 
නුඹ හරිම සතුටින් ... 
ඇත්තටම ඉරිසියයි "සිත" 
මට නුඹ එක්ක ... 

විප්ලවය…......

බෝ ඈත දුරු රටක....
නාඳුනන මිනිසුන්ගෙ....
දැවෙන කුසගිනි දැනෙන.....
උතුම් හදවතක ඉපදුන.....
රතු මලින් පිදෙන....
උන් නොවැලූ සොහොන මත
හැමදාම ඉකිබිඳින....
ඇගේ සිත නොදැනි මියදුන.....

පරාජිත විරු සිතක.....
දයාබර වියරුව.....

සුබ රාත්‍රියක් නිව්ටන්.... උසස් පෙළ දිනපොත -3

උසස් පෙළ දිනපොත කියලා බ්ලොග් සටහන් දාන්න පටන් ගත්තට මොකද ඒ වැඩේ පටන් ගත්තු තැනම නැවතුනා.. අද තමයි මට එකපාරටම ඒ බව මතක් වුනේ. ආයෙත් පරණ diary 1 කියවලා නිසදැසක් තෝරගත්තා පෝස්ට් කරන්න. කියවලා බලන්නකෝ. මේ මට ඒ දවස්වල පොතක් අතට ගත්තම හිතුණු විකාර තමයි.....

නිදි බර මගේ නෙතු
වෑයමෙන් පොත මත
මුමුණමින් නිව්ටන් නියම
'සෑම ක්‍රියාවකටම ඇත
සමාන හා ප්‍රතිවිරුද්ධ
ප්‍රතික්‍රියාවක්.... '
එක්වරම සිතට දැනුණි
නවමු වූ පිබිදුමක්..
කෙතරම් වෙහෙසුණත් කිම
ලැබෙනු නිසැකයි
සමාන ප්‍රතිපල...
අමතක කර නිදි සුව..
නැවත මා කියෙව්වෙමි
නැවුම් වූ පැතුම් සමඟම ...
අහෝ....!!! ලියා තිබුණි ඊළඟට
'අවස්ථිති රාමුවක් නොවේලු මේ ලෝකය.. '
වලoගු නොවේලු
නිවටන්ගෙ නියම
දැන් කුමට වෙහෙසෙම්ද.....
වසා දමා මා පොත
ගියෙමි විඳින්නට නිදි සුව
කොඳුරමින්....
සුභ රාත්‍රියක් නිව්ටන්ට...!!!

අපි ලබාදෙමු කම්කරු අයිතිය...!!!

 

සිය දහස් දාබිඳු
සැඟව ඇති මේ පොළව මත
හැමදාම තැලුනු නුඹෙ
දුක් කඳුලු එක්කම...
අදත් නුඹ ...
පා ගෙවෙන තුරු ඇවිද
ප්‍රශස්ති දහසකුත් ගයමින
වනා උන්ගෙ ගුණ කඳ..
තෙරපි තෙරපී ගිනි අව්වෙ
පෙළ ගැසී සිටින හැටි..
සියල්ල අවසානයේ
වැඩම කොට
ගැලවුම්කරු !!
සුවිසල් කාරයෙන
කියන තුරු
"අපි ලබාදෙමු කම්කරු අයිතිය" !!!!


සක් රජුත් මැයි රැළියෙද
නැතිනම් දිරලා වත්ද
මේවට උණු නොවෙන
කබල් පඬුපුල් අසුන..